Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Ευτυχία

 
Σχετικά Άρθρα


Προσευχή της χαράς
 
«Χάρισέ μου, Κύριε, καλή χώνεψη αλλά και κάτι να ‘χω να χωνέψω.
Χάρισέ μου σωματική υγεία και την απαραίτητη αίσθηση του χιούμορ για να τη διατηρήσω. Χάρισέ μου μια απλή ψυχή, που να ξέρει να θησαυρίζει μέσα της κάθε καλό και να μην τρομάζει εύκολα στη θέα του κακού, αλλά να βρίσκει τρόπους να επανορθώνει τα πράγματα. Χάρισέ μου μια ψυχή που να μη γνωρίζει τη βαρεμάρα, τη γκρίνια, τους αναστεναγμούς και τις θρηνωδίες, ούτε το υπερβολικό άγχος εξαιτίας αυτού του εμποδίου που λέγεται ‘εγώ’. Χάρισέ μου, Κύριε, την αίσθηση του χιούμορ. Δώσε μου τη χάρη να μπορώ να δέχομαι τα αστεία, να βρίσκω λίγη χαρά σε αυτή τη ζωή και να είμαι ικανός να τη μοιράζομαι με άλλους».
Τόμας Μορ, Καθολικός Άγιος.( Η προσευχή αυτή ήταν μέρος του λόγου του Πάπα Φραγκίσκου που απηύθυνε στην Κουρία -διοικητικό όργανο της Καθολικής Εκκλησίας- το 2014).



Οι θρησκείες για την ευτυχία

Το Άτμαν, το οποίο είναι ελεύθερο από το κακό, ελεύθερο από
τα γηρατειά, ελεύθερο από τον θάνατο, ελεύθερο από θλίψεις,
ελεύθερο από πείνα και δίψα, του οποίου νοσταλγία είναι η αλήθεια
(satya), του οποίου σκέψη είναι η αλήθεια,
αυτό πρέπει να αναζητηθεί,
αυτό πρέπει να αγωνίζεται κανείς νοσταλγικά να καταλάβει.
Όποιος έχει βρει και έχει γνωρίσει αυτό το άτμαν (το εγώ),
αυτός αποκτά όλους τους κόσμους και πετυχαίνει την εκπλήρωση όλων
των επιθυμιών του.
Ουπανισάδα, Τσαντόγυα (VIII,9,l-2).


Αυτοί που έχουν πίστη και κάνουν το καλό, είναι βέβαια τα καλύτερα πλάσματα.
Η αμοιβή τους είναι με τον Κύριό τους. Κήποι Αιωνιότητας, που κάτω τους τρέχουν τα ποτάμια. Θα παραμείνουν εκεί για πάντα. Ο ΑΛΛΑΧ είναι πολύ ευχαριστημένος απ΄ αυτούς, κι αυτοί Τον ευχαριστούν. Κι όλα αυτά για όποιον φοβάται τον Κύριό του.
Σούρα Ελ Μπέιγιανε (98) 7-8, Κοράνιο.


Ζήτα την ευτυχία σου στον Κύριο
και θα σου δώσει
ό,τι η καρδιά σου λαχταρά.
Ψαλμός 37, 4

Το Τάο

Το μεγάλο Τάο κυλάει προς όλες τις κατευθύνσεις μπορεί να πάει αριστερά ή δεξιά. Όλα τα πράγματα εξαρτώνται από αυτό για τη ζωή τους, κι αυτό δεν απομακρύνεται από αυτά. Εκπληρώνει το έργο του, αλλά δεν απαιτεί αναγνώριση γι' αυτό. Ντύνει και τρέφει τα πάντα, αλλά δεν αξιώνει ότι είναι ο κύριος τους. Το Τάο παρήγαγε το Ένα. Το Ένα παρήγαγε τα δύο. Τα δύο παρήγαγαν τα τρία [σ.τ.μ. τη διαπλοκή των δύο]. Και τα τρία παρήγαγαν τα δέκα χιλιάδες πράγματα [σ.τ.μ. τα πάντα]. Όσο περισσότερα ταμπού και απαγορεύσεις υπάρχουν στον κόσμο, τόσο περισσότερο φτωχοί θα είναι οι άνθρωποι.
Όσο περισσότερο κοφτερά όπλα έχουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερα προβλήματα θα έχει το κράτος.
Όσο περισσότερη εξυπνάδα και δεξιότητα έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο κακά πράγματα θα εμφανισθούν.
Όσο περισσότερη σημασία δίνεται στους νόμους και στα διατάγματα τόσο περισσότεροι κλέφτες και ληστές θα εμφανισθούν. Γι' αυτό ο σοφός [ηγεμόνας] λέει:
Δεν παίρνω κανένα μέτρο και οι άνθρωποι βελτιώνονται από μόνοι τους. Αγαπώ τη γαλήνη και οι άνθρωποι διορθώνονται από μόνοι τους. Δεν αναλαμβάνω καμιά δραστηριότητα και οι άνθρωποι ευημερούν από μόνοι τους. Δεν έχω καμιά επιθυμία και οι άνθρωποι γίνονται απλοί από μόνοι τους. 
Από το Λάο-Τσε, Τάο -τε –κινγκ. 
 
«Σύμφωνα με τα αρχαιότερα κείμενα ο Βούδας εξήγησε στους μαθητές του ότι έχασε τη διάθεση για τα θέλγητρα της ζωής, όταν αντιμετώπισε την πραγματικότητα του γήρατος, της ασθενείας, και του θανάτου, που αποτελούν την αιτία του πόνου. Γι’ αυτό αποφάσισε να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από αυτά τα τρία κακά. Τα μεγάλα λοιπόν ερωτήματα της υπάρξεως, δηλαδή το γήρας, η ασθένεια και ο θάνατος, ήταν αυτά που βασάνιζαν τη σκέψη του νεαρού πρίγκιπα. Στην πραγματικότητα τα θεμελιώδη αυτά ερωτήματα ήταν εκείνα, τα οποία εγέννησαν μέσα του την ιδέα της ματαιότητας των ανθρωπίνων πραγμάτων και τον έσπρωξαν να εγκαταλείψει στο άνθος της νεότητάς του τον κόσμο και να ακολουθήσει, όπως πολλοί νέοι άνδρες της εποχής του, την μοναχική ζωή. Ο βουδιστικός όμως μύθος, με τον οποίο η παράδοση θέλει να ερμηνεύσει την αρχή του Βουδισμού, ανέπλασε δραματικά το συμβάν. Ο πατέρας του του έδειξε μόνο τα θέλγητρα της ζωής, όντας ήσυχος ότι με αυτό τον τρόπο θα τον κρατήσει μακριά από τους περιπλανώμενους ασκητές. Αλλά η τύχη, κατά τους θρύλους η συμπαιγνία των θεών, που ήθελαν να δώσουν στους πονεμένους ένα λυτρωτή, ματαίωσε τα σχέδια του πατέρα. Κατά τη διάρκεια τριών διαδοχικών περιπάτων στους κήπους αναψυχής της πόλης, ο νέος πρίγκιπας συνάντησε κατά σειρά ένα γέροντα κυρτωμένον από τα βάρη του χρόνου και υποβασταζόμενον στη βακτηρία του, ύστερα έναν ασθενή, εξαθλιωμένον από την αρρώστια, και τελικά την περιφορά ενός νεκρού. Η τριπλή αυτή συνάντηση συγκλόνισε κατάβαθα τον προικισμένο πρίγκιπα, του δίδαξε τη ματαιότητα της ζωής και τον έκανε να μάθει ότι τη ζωή δεν την κυβερνά η ευθυμία και η χαρά, αλλά ο πόνος και ο θάνατος. Ό,τι μέχρι τώρα χαιρόταν, του φάνηκε δίχως νόημα. Κάτω από τις τρεις μορφές είδε τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του πόνου, που διέπουν την παρούσα ζωή. Από τον παιδαγωγό, που τον συνόδευε, πληροφορήθηκε ότι αυτή είναι η αναπόφευκτη μοίρα όλων των ανθρώπων· να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, να γηράσκουν, να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν. Η εμπειρία αυτή συγκίνησε την καρδιά του Σιδάρτα. Λίγο όμως αργότερα συνάντησε κατά τη διάρκεια του τελευταίου του περιπάτου έναν περιπλανώμενο ασκητή, ο οποίος, παρά τη φτώχεια του, ήταν ατάραχος και περιχαρής και στο πρόσωπο του βασίλευε η γαλήνη. Η νέα εμπειρία παρηγόρησε τον θλιμμένο πρίγκιπα, γιατί του έδειξε ότι υπάρχει οδός σωτηρίας και ότι τα βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα, τα σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο, μόνο η θρησκευτική ζωή μπορεί να τα λύσει. Η θρησκεία είναι ικανή να θεραπεύσει τις πληγές και την αθλιότητα της ανθρώπινης μοίρας».
Γρηγόριος Ζιάκας, Ταξίδι στις Θρησκείες και τους πολιτισμούς της Ασίας: Ινδοϊσμός, Βουδισμός-Τζαϊνισμός Κίνα Κομφουκισμός-Ταοϊσμός Θιβέτ και Ιαπωνία, , εκδ. Κορν. Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2008, σσ 277-278.

Οι Μακαρισμοί

1Όταν ο Ιησούς είδε τα πλήθη ανέβηκε στο όρος, κάθισε, και οι μαθητές του ήρθαν κοντά του.2Τότε εκείνος άρχισε να τους διδάσκει μ’ αυτά τα λόγια:
3«Μακάριοι όσοι νιώθουν τον εαυτό τους φτωχό μπροστά στο Θεό,
γιατί δική τους είναι η βασιλεία του Θεού.
4»Μακάριοι όσοι θλίβονται για τις αμαρτίες τους και το κακό που κυριαρχεί στον κόσμο,
γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν από το Θεό.
5»Μακάριοι όσοι φέρονται με πραότητα στους άλλους,
γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας.
6»Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για την επικράτηση του θελήματος του Θεού,
γιατί ο Θεός θα ικανοποιήσει την επιθυμία τους.
7»Μακάριοι όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους,
γιατί σ’ αυτούς θα δείξει ο Θεός το έλεός του.
8»Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά,
γιατί αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού.
9»Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους,
γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού.
10»Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν υποστεί διωγμό για χάρη της δικαιοσύνης, επειδή σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών.
11Μακάριοι είστε
όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας μου.
12Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση, γιατί θ’ ανταμειφθείτε με το παραπάνω στους ουρανούς.
Έτσι καταδίωξαν και τους προφήτες πριν από σας».
Μτ. 5, 1-12

Ευτυχία: Προς Διόγνητον επιστολή

«Ευτυχία δεν είναι να τυραννάς τους συνανθρώπους σου και να θέλεις να έχεις περισσότερα από εκείνους· αυτές είναι καταστάσεις με τις οποίες δεν μιμείσαι τον Θεό αλλά αποξενώνεσαι από την μεγαλειότητα του Θεού. Ευτυχία είναι, να αναλαμβάνεις το φορτίο της ανάγκης του πλησίον σου, να θέλεις να μοιράζεσαι τα δικά σου με αυτούς που έχουν λιγότερα. Αυτός που, όσα έλαβε εκ Θεού, τα μοιράζεται με όσους βρίσκονται σε ανάγκη, γίνεται «θεός» γι' αυτούς αφού είναι μιμητής του Θεού.
Προς Διόγνητον επιστολή (μτφ π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος)

Περί ευτυχίας αποφθέγματα:

«Κανένας δεν έχει δικαίωμα να ευτυχεί μόνος του».
Ρ. Φολερώ

«Κύριε, Μάθε μας ν’ αγαπήσουμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν. Κάνε μας να υποφέρουμε με τον πόνο των άλλων. Μην επιτρέψεις πια να ευτυχούμε μόνοι μας… Δος μας την αγωνία της παγκόσμιας δυστυχίας και φύλαξέ μας από τη λησμονιά των άλλων.»
π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος

«Στην καρδιά της τραγωδίας συχνά συναντάμε έντονες στιγμές ευτυχίας. Στο σημείο αυτό έγκειται ίσως η διαφορά ανάμεσα στην απόλαυση και τη χαρά. Κατά τη γνώμη μου, η χαρά είναι ανώτερη της απόλαυσης γιατί αποτελεί την αποδοχή της ζωής όπως ακριβώς είναι: με τις καλές και τις κακές της στιγμές» Pascal Bruckner

«Την ώρα που τρώμε το βραδινό μας φαγητό βλέπουμε εικόνες ανθρώπων που υποφέρουν σε όλον τον κόσμο. Μία από τις λειτουργίες των ειδήσεων δεν είναι να μας στενοχωρούν αλλά, αντιθέτως, να μας ανακουφίζουν, συγκρίνοντας τις δικές μας σκοτούρες με τα τεράστια προβλήματα, τους πολέμους, την πείνα κ.λπ. των άλλων.» Pascal Bruckner

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Τάσος Λειβαδίτης (1978)




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...