Ο Χριστός στον ΟΗΕ

Σπρωγμένος από ένα πλήθος κουρασμένο και καταπονημένο

έφθασε ο Χριστός στο μέγαρο του ΟΗΕ.

Είχε το πολύ χλωμό πρόσωπο του άνεργου

το αβέβαιο βήμα του πρόσφυγα

τους κυρτωμένους ώμους του ανθρακωρύχου

τη ματωμένη καρδιά ενός νέου.

Δεν ήταν συστημένος από κανέναν.

Μονάχα τα δάκρυα των ταπεινών Τον έκαναν να προχωρεί.

Χτυπά την πόρτα. Αλλά, γι' Αυτόν υπήρχε το ¨βέτο¨.

Οι άνθρωποι δεν ήταν ελεύθεροι. Τον άφησαν μόνο Του.

Στο κατώφλι του πολιτισμένου κόσμου βρήκε την βαρβαρότητα.

Διάβασε σε μια πινακίδα: ¨Τα δικαιώματα του ανθρώπου¨ και Κυριεύθηκε από συμπόνοια.

Από κάτω ήταν γραμμένα: ¨Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ειρήνη¨,

αλλά μια χήρα πολέμου Του λέει πως κανείς δεν την σκέπτεται.

¨Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ελευθερία¨,

αλλά ένας Κύπριος άρχισε να κλαίει.

¨Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην δικαιοσύνη¨,

αλλά τότε ακούστηκαν οι φωνές των εξόριστων, των αδικουμένων.

Και ο Χριστός ξανακατέβηκε τα σκαλοπάτια του γυάλινου μέγαρου.

Όταν το πλήθος του ζήτησε το αποτέλεσμα της επισκέψεώς Του,

ο Χριστός Άπλωσε τα χέρια:

'Ηταν ακόμα Σταυρωμένος,

σαν την Μεγάλη Παρασκευή.

Τότε το πλήθος διαλύθηκε.

Έβρεχε.

Και ο Χριστός Έμεινε κάτω απ' τη βροχή,

όπως τόσοι άλλοι. Μόνος και Πικραμένος...