Aπό το ιστολόγιο του Νίκου Web-theologos
Ο
νυχτερινός ουρανός είναι ένα σημείο του πίνακα με απίστευτη ενέργεια
ενώ κάτω από τα αστέρια που εκρήγνυνται, το χωριό βρίσκεται σε απόλυτη
ηρεμία. Τα πάντα μοιάζουν χαμένα στην απεραντοσύνη, στην κίνηση του
σύμπαντος που τυλίγεται και ρέει. Αυτό που συνδέει γη και ουρανό είναι
το φλογόσχημο κυπαρίσσι, ένα δέντρο που συνδέεται παραδοσιακά με τα
νεκροταφεία και το πένθος.
Αλλά ο θάνατος δεν ήταν δυσοίωνος για τον Van Gogh. «Το να κοιτάζω τα αστέρια με κάνει πάντα να ονειρεύομαι,» είχε πει, «Γιατί,
αναρωτιέμαι, να μην είναι τα λαμπερά σημεία του ουρανού τόσο προσιτά
όσο τα μαύρα σημεία στο χάρτη της Γαλλίας; Ακριβώς όπως παίρνουμε το
τραίνο για να φτάσουμε στην Tarascon ή την Rouen, έτσι να παίρνουμε το
θάνατο για να φθάσουμε σ’ ένα αστέρι»...
Ο
Πέτρος Βρέλλης δημιούργησε μία εντυπωσιακή διαδραστική προσαρμογή του
«Έναστρου Ουρανού» του Vincent van Gogh μετατρέποντας τους στροβίλους
που σχηματίζει το πινέλο του ζωγράφου, σε ζωντανές πνοές του ανέμου, οι
οποίες μαζί με τη μουσική υπόκρουση αντιδρούν στο άγγιγμα του χεριού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου