Το Σέργκιεβ Ποσάντ είναι η εγγύτερη προς τη Μόσχα πόλη που ανήκει στη τουριστική διαδρομή “Χρυσό δαχτυλίδι”. Μπορείτε να φτάσετε εδώ με ΙΧ μέσα σε μία ώρα, με το λεωφορείο θα σας πάρει λίγο περισσότερη ώρα. Όπως και στην πλειοψηφία των παλαιών ρωσικών πόλεων, ο δρόμος προς την πρωτεύουσα περνά από το ιστορικό κέντρο. Στο Σέργκιεβ Ποσάντ το πολιτισμικό κέντρο είναι η Λαύρα της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Σεργίου. Πρόκειται για μια αρχαία μονή που περιβάλλεται από ψηλά τείχη με ισχυρά φρούρια στην περίμετρό της. Κάποτε τέτοιου είδους μοναστήρια αποτελούσαν κυρίως φρούρια, και οι μοναχοί τους ήταν καλοί πολεμιστές.
Στο κέντρο της Λαύρας βρίσκεται ο Ναός των Αγίων Πάντων με όμορφους μπλε τρούλους . Όμως τώρα βρίσκεται υπό ανακαίνιση και είναι κλειστός προσωρινά για το κοινό. Όλοι οι υπαίθριοι χώροι της Μονής είναι όμορφα λιθοστρωμένοι. Εδώ μπορείτε να βρείτε πάνω από δέκα διαφορετικές τεχνικές λιθόστρωσης. Το να περπατάτε πάνω σε τέτοιο οδόστρωμα είναι πολύ ευχάριστο, εάν δεν φοράτε τακούνια. Γενικά, καλύτερα να μην φοράτε ψηλοτάκουνα υποδήματα όταν ταξιδεύετε στις ιστορικές πόλεις της Ρωσίας.


Πώς να πάτε

Λεωφορεία της γραμμής 388 "Μόσχα-Σέργκιεβ Ποσάντ” αναχωρούν κάθε 10-15 λεπτά από τον σταθμό του μετρό “ΒΝτΝΧ”. Από τον σιδηροδρομικό σταθμό Γιαροσλάβσκι της Μόσχας, κάθε 10-30 λεπτά αναχωρούν προαστιακά τρένα με προορισμό το Σέργκιεβ Ποσάντ, καθώς και τρένα για το Μπαλάκιρεβο και τον Αλεξάντροβ που ακολουθούν την ίδια διαδρομή.
Η Λαύρα της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Σέργιου προσελκύει όχι μόνο τους τουρίστες, αλλά και τους προσκυνητές. Κατ΄ αρχάς, πρόκειται για ένα μοναδικό ιστορικό μνημείο που χαρακτηρίστηκε ως  Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά από την UNESCO, και εκτός τούτου είναι ένας τόπος ιερός. Οι τουρίστες και οι προσκυνητές έχουν δωρεάν είσοδο σε όλες τις λειτουργούμενες εκκλησίες και παρεκκλήσια του μοναστηριού. Μπροστά από κάποιους ναούς υπάρχουν ακόμη και ουρές από ανθρώπους που θέλουν να μπουν μέσα. Η πιο μεγάλη ουρά υπάρχει συνήθως μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος. Εδώ μπορείτε να δείτε τις εικόνες του διάσημου αγιογράφου Αντρέι Ρουμπλιόφ. “Ήρθαμε εδώ ως προσκυνητές, θέλουμε να προσκυνήσουμε τους Άγιους Τόπους. Είμαστε από την Νότια Ρωσία, από την περιοχή του Κρασνοντάρ. Δεν έχουμε δει ακόμη την πόλη, και θέλουμε σήμερα να κάνουμε μια βόλτα”, λέει ο Γιεγκόρ, ένας νεαρός άνδρας με κοζάκικη στολή. Έφτασε στο Σέργκιεβ Ποσάντ, μαζί με τους φίλους Κοζάκους, στα πλαίσια μιας εκδρομής με πούλμαν.

Όταν βγείτε από την κεντρική πύλη της Λαύρας, θα βρεθείτε στην πλατεία Κρασνογκόρσκαγια. Εδώ μπορείτε να περπατήσετε κατά μήκος του εξωτερικού τείχους του μοναστηριού, για να δείτε το μνημείο του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, ο οποίος ίδρυσε την πόλη το 1337. Ενώ βρίσκεσθε σ' αυτή την πλατεία, μπορείτε να αισθανθείτε πλήρως την αντίθεση ανάμεσα στα έργα στήριξης και αναστήλωσης των κτιρίων που οικοδομήθηκαν πριν από 300-400 χρόνια και την απόλυτη αδιαφορία για τις κατασκευές ηλικίας πενήντα ετών. Απέναντι από το μοναστήρι, σε πλήρη ερήμωση, βρίσκεται το κτίριο του πρώην κινηματογράφου “Μιρ”. Η πρόσοψή του αποτελεί ένα δείγμα του σοβιετικού στυλ του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα. Τέσσερις τεράστιες γυναικείες μορφές, που προσωποποιούν διάφορους λαούς της ΕΣΣΔ, και μια μεγάλη υδρόγειος σφαίρα, πλαισιωμένη από κινηματογραφική ταινία. Σήμερα το κτίριο είναι μισογκρεμισμένο και περικλείεται από έναν υψηλό φράκτη. Μένει μόνο να ελπίζουμε ότι κάποτε θα έρθει και η δική του σειρά να αναστηλωθεί.
Τον δρόμο που οδηγεί από το μοναστήρι προς τα κάτω κατέλαβαν έμποροι τουριστικών ειδών και ειδών λαϊκής τέχνης. Εδώ μπορείτε να αγοράσετε χνουδωτά μάλλινα και κεντημένα σάλια, που είναι παραδοσιακά γι' αυτήν την περιοχή, μπαμπούσκες, μαγνήτες και γενικώς ό,τι αναμνηστικό θέλετε. Όπως συμβαίνει συχνά στη Ρωσία, οι εκκλησίες και τα αντικείμενα λατρείας γειτονεύουν με μνημεία της σοβιετικής εποχής. Στο πάρκο Παφνούτιεβσκι, σε απόσταση διακοσίων μέτρων από το μοναστήρι, βρίσκεται ένα μεγάλο μνημείο με αιώνια φλόγα, αφιερωμένη στους κατοίκους του Σέργκιεβ Ποσάντ που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου. Στο ίδιο σημείο βρίσκεται ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου του 16ου αιώνα, τον οποίο αδίκως αγνοούν οι τουρίστες. Είναι σε πολύ καλή κατάσταση και λειτουργείται κανονικά.
Τα τουριστικά πούλμαν που φτάνουν στο Σέργκιεβ Ποσάντ σταθμεύουν στο πάρκινγκ πίσω από τη Λαύρα. Εδώ πρέπει να αφιερώσετε τη προσοχή σας στην ιερή πηγή. Για να την πλησιάσετε, πρέπει να κατεβείτε την ξύλινη σκάλα προς το ποτάμι. Η σκάλα μετατρέπεται σε ένα πέρασμα πάνω από το στενό ποτάμι, κάτω από μια μεγάλη γέφυρα από κόκκινο τούβλο. Είναι, δηλαδή, μια γέφυρα κάτω από άλλη. Αυτό το πέρασμα μας οδηγεί σε ένα μικρό ξύλινο κτίσμα που μοιάζει με εκκλησία. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η πηγή. Μπορείτε να βρέξετε τα πρόσωπά σας με αγιασμένο νερό, να το πιείτε και να το πάρετε μαζί σας.
Αν έχετε φτάσει στο Σέργκιεβ Ποσάντ πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε τη Σκήτη της Γεθσημανής και του Τσερνίγκοβ. Βρίσκεται στο προάστιο και μπορείτε να έρθετε εδώ με λεωφορείο ή να περπατήσετε με τα πόδια. Αν ακολουθήσετε την οδό Βιφάνσκαγια από ξεκινά από τη Λαύρα, θα σας πάρει περίπου 40-50 λεπτά. Είναι ένα μοναστήρι που λειτουργεί, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εδώ αποτελεί το σπήλαιο-μοναστήρι που βρίσκεται εφτά μέτρα κάτω από τον κυρίως ναό. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο μοναχός Θεοφάνης αποφάσισε ότι η απομόνωση που προσφέρει το μοναστήρι δεν του είναι αρκετή και κατασκεύασε ένα δικό του μοναστήρι μέσα στο μοναστήρι.
Με τα δικά του χέρια έσκαψε ένα μικρό κελί, όπου ζούσε και προσευχόταν. Το παράδειγμά του ακολούθησαν και άλλοι μοναχοί, οι οποίοι έσκαψαν και εκείνοι υπόγειες σκήτες για προσευχή. Η βασική προϋπόθεση για να γίνει κανείς δεκτός στην σπηλαία αδελφότητα ήταν το να σκάψει κανείς το κελί του. Δηλαδή, ο καθένας έφτιαχνε το δωμάτιό του σύμφωνα με τις προτιμήσεις του, και όλοι οι χώροι έγιναν τελικά τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους. Δεν υπάρχει καμία γενική σύλληψη. Το μόνο που τους ενώνει είναι τα άκρως μικρά μεγέθη τους. Κάποια κελιά φτάνουν το 1,5 τετραγωνικό μέτρο.
Έτσι, με τις προσπάθειες των μοναχών, νέοι χώροι και περάσματα προστέθηκαν στα σπήλαια. Υπάρχει ακόμη και ένας σπηλαιώδης ναός, όπου και σήμερα, δύο φορές την εβδομάδα, γίνονται λειτουργίες. Μπορείτε να κατεβείτε στα σπήλαιο μόνο σε ομάδες συνοδευόμενες από ξεναγό, το ρόλο του οποίου αναλαμβάνει συνήθως ένας από τους ντόπιους μοναχούς. Ομάδες δέκα ανθρώπων σχηματίζονται στον επάνω ναό. Αρκεί να ρωτήσετε τις κυρίες που πουλάνε κεριά στην έκθεση της εκκλησίας. Η τιμή της επίσκεψης δεν είναι καθόλου υψηλή – 700 ρούβλια (περίπου 17 ευρώ) για όλη την ομάδα. Εννοείται πως το ποσό αυτό μοιράζεται σ' όλη την παρέα. Αν πάτε στον σπηλαιώδη ναό, να πάρετε μαζί σας ένα δοχείο για νερό. Αν δεν έχετε κανένα δικό σας, να το αγοράστε στην έκθεση της εκκλησίας επάνω. Όταν οι μοναχοί πραγματοποιούσαν την επέκταση της υπόγειας “πόλης” τους, βρήκαν μια υπόγεια πηγή. Το νερό από την πηγή μπορείτε να το πάρετε δωρεάν.
Εάν είναι να μιλήσουμε για το σύγχρονο Σέργκιεβ Ποσάντ, σήμερα πρόκειται για μια βιομηχανική πόλη. Εδώ βρίσκονται εργοστάσια παραγωγής οχημάτων, ηλεκτρο-τεχνολογικές εγκαταστάσεις, βιομηχανίες μεταλλουργίας κ.ά. Το Σέργκιεβ Ποσάντ αποτελεί ένα περιφερειακό κέντρο με πληθυσμό περίπου 250 χιλιάδες.  Ιστορικά, η πόλη φημίζεται για την παραγωγή παιχνιδιών. Εδώ φτιάχνουν κούκλες από τον 16ο αιώνα. Σήμερα στην πόλη βρίσκεται το μοναδικό στη Ρωσία Κέντρο Μελέτης παιχνιδιών και Μουσείο παιχνιδιών, τα εκθέματα του οποίου αντιπροσωπεύουν την ιστορία της εξέλιξης της κούκλας. Υπάρχουν ξενοδοχεία στην πόλη, είναι όμως πιο δύσκολο να τα εντοπίσεις, σε σχέση με άλλες πόλεις του “Χρυσού δαχτυλιδιού”. Λόγω της κοντινής του απόστασης από τη Μόσχα, το Σέργκιεβ Ποσάντ αποτελεί ένα είδος σταθμού για τους ταξιδιώτες. Συνήθως σταματάνε εδώ για μια μέρα και μετά ή συνεχίζουν για το Γιαροσλάβλ, ή επιστρέφουν στην πρωτεύουσα. Είναι ένας πολύ βολικός προορισμός, αν έχετε μια ελεύθερη μέρα ενώ βρίσκεστε στη Μόσχα.