Της Μαργαρίτας Φρανέλη
Ο ΧΟΤΖΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΜΠΑΝΙ
«Χότζα μου σε παρακαλώ» είπε ένας αγράμματος
«το γράμμα ετούτο που κρατώ διάβασέ μου εξάπαντος!»
«το γράμμα ετούτο που κρατώ διάβασέ μου εξάπαντος!»
Πήρε το γράμμα ο Χότζας, το κοίταξε με προσοχή,
γρήγορα είδε όμως, πως δεν μπορούσε να καταλάβει γρυ.
«Συμπάθα με συγχωριανέ, όσο κι αν προσπαθήσω,
αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα πώς να αποκρυπτογραφήσω;»
γρήγορα είδε όμως, πως δεν μπορούσε να καταλάβει γρυ.
«Συμπάθα με συγχωριανέ, όσο κι αν προσπαθήσω,
αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα πώς να αποκρυπτογραφήσω;»
Τον κοίταξε ο χωριανός αποδώ, τον κοίταξε αποκεί,
και τούτο ήταν το μόνο που βρήκε να του πει:
«Γράμματα εγώ δεν έμαθα, το μυαλό μου δεν κόβει τόσο,
δεν φόρεσα όμως και το τουρμπάνι του σοφού,
όπως η αφεντιά σου,
να κάνω τον καμπόσο!»
και τούτο ήταν το μόνο που βρήκε να του πει:
«Γράμματα εγώ δεν έμαθα, το μυαλό μου δεν κόβει τόσο,
δεν φόρεσα όμως και το τουρμπάνι του σοφού,
όπως η αφεντιά σου,
να κάνω τον καμπόσο!»
Έβγαλε τότε ο Χότζας το τουρμπάνι του σοφού
και το απίθωσε προσεκτικά στην γκλάβα του χωριανού.
«Να» του είπε «τώρα είσαι τζιμάνι,
πραγματικά σοφός!
Και σίγουρα θα καταφέρεις αυτό το γράμμα
να το διαβάσεις μοναχός!»
και το απίθωσε προσεκτικά στην γκλάβα του χωριανού.
«Να» του είπε «τώρα είσαι τζιμάνι,
πραγματικά σοφός!
Και σίγουρα θα καταφέρεις αυτό το γράμμα
να το διαβάσεις μοναχός!»
1 εικόνα
Ο ΧΟΤΖΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΜΠΑΝΙ
(ή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά)
«Χότζα μου σε παρακαλώ» είπε ένας αγράμματος
«το γράμμα ετούτο που κρατώ διάβασέ μου εξάπαντος!»
Πήρε το γράμμα ο Χότζας, το κοίταξε με προσοχή,
γρήγορα είδε όμως, πως δεν μπορούσε να καταλάβει γρυ.
«Συμπάθα με συγχωριανέ, όσο κι αν προσπαθήσω,
αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα πώς να αποκρυπτογραφήσω;»
Τον κοίταξε ο χωριανός αποδώ, τον κοίταξε αποκεί,
και τούτο ήταν το μόνο που βρήκε να του πει:
«Γράμματα εγώ δεν έμαθα, το μυαλό μου δεν κόβει τόσο,
δεν φόρεσα όμως και το τουρμπάνι του σοφού,
όπως η αφεντιά σου,
να κάνω τον καμπόσο!»
Έβγαλε τότε ο Χότζας το τουρμπάνι του σοφού
και το απίθωσε προσεκτικά στην γκλάβα του χωριανού.
«Να» του είπε «τώρα είσαι τζιμάνι,
πραγματικά σοφός!
Και σίγουρα θα καταφέρεις αυτό το γράμμα
να το διαβάσεις μοναχός!»
(ή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά)
«Χότζα μου σε παρακαλώ» είπε ένας αγράμματος
«το γράμμα ετούτο που κρατώ διάβασέ μου εξάπαντος!»
Πήρε το γράμμα ο Χότζας, το κοίταξε με προσοχή,
γρήγορα είδε όμως, πως δεν μπορούσε να καταλάβει γρυ.
«Συμπάθα με συγχωριανέ, όσο κι αν προσπαθήσω,
αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα πώς να αποκρυπτογραφήσω;»
Τον κοίταξε ο χωριανός αποδώ, τον κοίταξε αποκεί,
και τούτο ήταν το μόνο που βρήκε να του πει:
«Γράμματα εγώ δεν έμαθα, το μυαλό μου δεν κόβει τόσο,
δεν φόρεσα όμως και το τουρμπάνι του σοφού,
όπως η αφεντιά σου,
να κάνω τον καμπόσο!»
Έβγαλε τότε ο Χότζας το τουρμπάνι του σοφού
και το απίθωσε προσεκτικά στην γκλάβα του χωριανού.
«Να» του είπε «τώρα είσαι τζιμάνι,
πραγματικά σοφός!
Και σίγουρα θα καταφέρεις αυτό το γράμμα
να το διαβάσεις μοναχός!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου