Προτροπή εις φιλανθρωπίαν ~ Άγιος Βασίλειος ο Μέγας ο Καππαδόκης

Ἡ ἐκκλησία δημιουργημένη ἀπό τούς ἀποστόλους, μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἐμπνευσμένη ἀπό τήν ἀδελφική ἀγάπη, δραστήρια ἀκολουθοῦσε τίς ἐντολές Του. 

Στό θησαυροφυλάκιο πατερικῶν κειμένων ὑπάρχουν πολλές καταπληκτικές ἐκφράσεις πού ἀποκαλύπτουν τήν βασική σημασία τῆς εὐσπλαχνίας καί φιλανθρωπίας στήν χριστιανική ζωή.

Μέ τόν λόγο καί τό προσωπικό του παράδειγμα ἑδραιώνει τήν φιλανθρωπία ὁ Ἅγιος Μέγας Βασίλειος.

Θυσιάζει τήν περιουσία του σέ φτωχούς, συνεχῶς λέει στά κηρύγματά του γιά τά ὅρια κατοχῆς τῆς ἰδιοκτησίας, καυτηριάζοντας ὄχι μόνο τόν ἴδιο τόν πλοῦτο, ἀλλά τήν ἄδικη, ἐγωιστική κατοχή του: «Τό νά ἔχεις πέραν τῆς ἀνάγκης, σημαίνει νά στερεῖς ἀπό φτωχούς, ἤτοι νά κλέβεις».

Καλός γνώστης τῶν ἀνθρώπων ὁ Μέγας Βασίλειος καταλάβαινε καλά, ὅτι οἱ πλούσιοι μποροῦν νά εἶναι εὐσεβεῖς καί ἐγκρατεῖς, ἀλλά καμιά φορᾶ τούς λείπει ἡ συμπόνια πρός τίς δυστυχίες τῶν φτωχῶν, σημειώνοντας γι’ αὐτό: «Τήν ἀρετή, τήν ὁποία ἔπρεπε νά ἔχουν ὅλο καί περισσότερο, τήν ἀρετή τῆς φιλανθρωπίας, τήν πετυχαίνουν δυσκολοτέρα».

Μήν θέλοντας νά περιορισθεῖ στό κήρυγμα κοινωνικῆς δικαιοσύνης καί προσπαθώντας νά ἀποδείξει στήν πράξη τήν δυνατότητα τῆς ἐξάλειψης τῆς φτώχειας μέσω τῆς φιλανθρωπίας, ὁ Βασίλειος κτίζει κοντά στήν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας μία νέα πόλη, τήν ὁποία ὁ εὐγνώμων λαός ὀνόμασε Βασιλειάδα.

Ἐκτός ἀπό τόν καταπληκτικό ναό, ἐκεῖ ὑπῆρχαν πανδοχεῖο, γεροκομεῖο καί νοσοκομεῖο μέ ξεχωριστό χῶρο γιά μολυσματικούς ἀσθενεῖς, καί μεταγενέστερα δημιουργήθηκαν κατοικίες γιά τεχνίτες καί ὑπηρέτες. Ἦταν ὑποδειγματικό ἐργατικό νοικοκυριό ὅπου πρόσφεραν δωρεά σίτιση.

Στήν «Ἕκτη ὁμιλία τοῦ περί πλεονεξίας» ὁ Μέγας Βασίλειος, προτρέποντας στήν φιλανθρωπία ἔλεγε: «Ἄν ἔπαιρνε καθένας ὅ,τι τοῦ χρειαζόταν γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς ἀνάγκης του κι ἄφηνε σ’ ὅποιον εἶχε ἀνάγκη ὅ,τι ἦταν γι’ αὐτόν περισσό, κανένας δέ θά ἦταν πλούσιος, κανένας δέ θά ἦταν φτωχός… Γιατί σύ πλουτεῖς κι ἐκεῖνος πένεται; Ἤ ὁπωσδήποτε καί σύ γιά νά λάβης μισθό ἀρετῆς καί πιστῆς διαχειρίσεως κι ἐκεῖνος γιά νά τιμηθῆ μέ τά μεγάλα βραβεῖα τῆς ὑπομονῆς».

«Ὅπως τό σιτάρι, ὅταν πέση στή γῆ, - μαρτυρεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος, - γίνεται κέρδος γι’ αὐτόν ποῦ τό ρίχει, ἔτσι καί τό ψωμί, ὅταν τό δώσουμε στόν πεινασμένο, πηγάζει ἄφθονη ἡ ὠφέλεια ἀργότερα. Ἄς γίνη λοιπόν γιά σένα τό τέλος τῆς καλλιέργειας τῆς γής, ἀρχή τῆς σπορᾶς σου στόν οὐρανό».

Κάνοντας ἔργα ἐλεημοσύνης στόν πλησίον μας, τά κάνουμε στόν Ἴδιο τόν Θεό. 

Ὁ Κύριός μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός διδάσκει: «ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατε μοί φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατε μέ, ξένος ἤμην καί συνηγάγετε μέ, γυμνός καί περιεβάλετε μέ, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθε μέ, ἐν φυλακή ἤμην καί ἤλθατε πρός μέ. ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἐνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».


Αναδημοσίευση: http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/